Na een nacht waar de regen echt met bakken uit de hemel kwam, vroegen vele zich af; gaan we echt voetballen? Ja, we gaan echt voetballen, regen of geen regen, we willen altijd voetballen. Ook de afgegeven code geel voor windkracht 7 kan ons niet bang maken, wij willen voetballen!
RKDVC, die nog geen wedstrijd gewonnen had deze periode, moest te verslaan zijn. Maar Berkdijk JO9-1 was deze zaterdag vooral in gevecht met alle omstandigheden. Toch wel vervelend die regen, en dan weer zon, en dan toch weer regen. Die uittrappen van Cayden die alle kanten op vliegen. En dan nog dat verdomde kunstgras. Rody en Fabian zagen iedere bal weg springen van hun voeten. Het zat allemaal niet mee, ballen bij elkaar in de voeten spelen lukte niet echt goed. Schoten op goal waaien voorbij de goal, achterin gleed de een na de ander weg. Het werd dan ook een hele moeizame wedstrijd. Ondanks een 0-3 voorsprong voor Berkdijk, met goals van Fabian, Rody en weer Fabian, kwam RKDVC terug tot 3-3. Eerlijk is eerlijk RKDVC had twintig minuten het betere van het spel, Berkdijk creëerde geen enkel kans meer en kan via keeper Cayden en uitblinker Lynn enkel tegenhouden. De anderen doen wat ze kunnen om meer goals te voorkomen. Met Kaiser aan de kant die eerder geblesseerd is uitgevallen, lijkt het of Berkdijk de punten aan RKDVC moet laten. Tijdens de laatste drinkpauze wordt er geroepen 'We moeten hier toch winnen?' Lynn neemt de ploeg aan de hand en pakt de bal af en speelt Fabian in die de 3-4 binnen jaagt. Ook turbo Rody laat met twee geweldige dribbels en schoten zijn klasse ook nog zien. En zo vallen de 3-5 en 3-6 toch nog. Misschien wel de moeilijkste wedstrijd die we in 1,5 jaar hebben gespeeld. Maar door samen te blijven werken en als een team te spelen, versloegen we de wind, regen, kou, vermoeidheid, kunstgras en RKDVC. Over twee weken de afsluiting van de periode tegen onze vrienden uit De Moer, een derby tegen Blauw Wit. Wij kijken er naar uit.