Er zijn van die mensen die geen clubleden zijn, maar een club zijn. Mensen die de vereniging ademen, dragen en doorgeven aan de volgende generatie. Mensen als Hennie Balvers. Geboren op 10 december 1953, is Hennie inmiddels alweer bijna zestig jaar een onmisbare schakel binnen vv DESK. Een vrijwilliger in hart en nieren, een steunpilaar voor de vereniging en een toonbeeld van toewijding.
Door Dieter Cleijn
Een jeugd in het teken van DESK
Het DESK-DNA kreeg Hennie al van jongs af aan mee. In het gezin Balvers voetbalde iedereen bij DESK; vader Jan, zijn broers, zussen Carla en Jannie. Alleen moeder Balvers bleef aan de zijlijn. Hennie begon in 1963, op 12-jarige leeftijd, bij de C5 op het toenmalige sportpark op de Efteling. Geen pupillenvoetbal in die tijd en de zaterdagochtend was nog schooltijd. Hennie snelde zich na de les op het Dr. Mollercollege naar huis, gooide zijn boekentas in de hoek, greep zijn voetbaltas en fietste naar DESK voor zijn wedstrijd.
Geen geboren technicus, maar een kei in doorzettingsvermogen. Die arbeidsethos bracht hem zelfs tot de B1, waar de selectie dringend op zoek was naar een linkspoot en die vonden ze in Hennie.
Jong betrokken, breed actief
Op zijn zestiende (!) werd Hennie al jeugdleider. Maar liefst 45 jaar zou hij generaties jeugdspelers begeleiden. Ook werd hij lid van de jeugdcommissie en was jarenlang een stabiele kracht binnen de organisatie van het jeugdvoetbal. Na het overlijden van Jan Verhiel vroeg toenmalig voorzitter Wim Soeterboek hem om de rol van secretaris op zich te nemen. Zo volgde hij in 1993 Jan Verhiel op en verhuisde de ledenadministratie van de Peperstraat naar het bureau van Hennie. De tijd dat je in de Peperstraat op het raam geplakte programma moest bekijken waar je de komende zaterdag moest voetballen en hoe laat was daarmee verleden tijd.
Wie denkt dat administratie saai is, heeft Hennie nooit bezig gezien. In die tijd geen computers, geen Excel, geen USB-sticks. Alles op papier. Seizoen na seizoen mappen vol. Een archief opgebouwd met zorg en toewijding. Jarenlang hét geheugen van DESK.
Binnen de vereniging is de familie Balvers diep geworteld. Carla en Jannie hebben destijds ook het vrouwenvoetbal binnen de club opgericht. Nog steeds is deze tak van sport actief. Mede dankzij de inzet en bevlogenheid voor het vrouwenvoetbal hebben de zussen van Hennie deze tak van sport op de kaart gezet.
Kampioen, carnaval en kameraadschap
Hennie heeft talloze herinneringen aan zijn tijd bij de jeugd. Eén van de mooiste is het kampioenschap met de D2, waarbij de vrouw van Toine Luijten voor het hele team geel-blauwe kampioenspetjes had gemaakt die Hennie nog altijd bewaart én draagt tijdens carnaval. Ook dan helpt hij trouw bij de verkoop van consumptiebonnen samen met zijn zoon Jan.
Een ander onvergetelijk moment was met zijn zoon Hein, die bij DESK begon te voetballen. Een hechte vriendengroep die van jongs af aan samen speelde. Toen ze vroegen of ook Jan, Hennie’s zoon met een aangeboren handicap, bij het team mocht komen, raakte dat Hennie diep. Jan werd opgenomen in het team, mocht de aftrap doen en ook penalties nemen na de wedstrijd. “Dat moment vergeet ik nooit meer”, vertelt Hennie geëmotioneerd. En dan waren er natuurlijk ook de gezellige, en soms wilde, avonden met DESK 7, het studentenelftal. Zoals die vrijdagavond vol Spa Goud met een wedstrijd de ochtend erop. De kater was letterlijk zichtbaar op het veld.
Wie kent het kengetal nog van de Kets? (Foto: Dieter Cleijn)
Een leven voor DESK
Op zijn 33e moest Hennie zelf stoppen met voetballen wegens blessureleed. Maar het vrijwilligerswerk kreeg juist een extra impuls. Naast zijn baan als leerkracht op de Theresiaschool, werkte Hennie wekelijks meer dan 25 uur voor DESK.
Als meester op de Klimop maakte hij indruk. Lang haar, baard ; de kleuters, gewend aan juffen, wisten niet wat ze zagen. De kinderen voetbalden vaak bij Berkdijk, maar Hennie bleef ambassadeur van geel-blauw. Velen herinneren zich ook de beroemde ‘sneeuwrit’ in de Opel Kadett, toen Hennie op een ijskoude dag acht kinderen oppikte die bang waren om te vallen. Met wat proppen en stapelen bracht hij ze veilig naar school.
De ouders van die kinderen? Die zitten nu langs de lijn bij de jeugd van DESK. Het cirkeltje rond.
Erelid, mentor, boegbeeld
Na zijn bestuursperiode werd Hennie terecht benoemd tot Erelid van DESK, net als zijn vader Jan. Een periode van maar liefst 45 jaar in het bestuur werd daarmee bekroond. Daarnaast heeft Hennie tijdens het 75-jarig jubileum van DESK ook een koninklijke onderscheiding ontvangen voor zijn inzet als vrijwilliger bij vv DESK. Mede dankzij zijn werk als secretaris ontvingen ook familieleden Jac Klerx en Jacques van Heijst zelfs een koninklijke onderscheiding voor hun inzet. Een familie waar vrijwilligerswerk vanzelfsprekend is, maar nooit vanzelf gaat.
Hennie’s visie op DESK is helder: het is geen club, het is familie. "Een veilige en warme plek in de samenleving, waar je je altijd welkom voelt."
De wijze woorden van oud-bestuurslid Jan van Rooij – luisteren, signaleren en verbinden – nam Hennie ter harte. En hij voegde daar zelf nog iets aan toe: trouw zijn. Onvoorwaardelijk trouw aan het geel-blauw.
De toekomst en het stokje overdragen
Hennie draagt zijn werk voor de ledenadministratie inmiddels over aan Rianne Verschut-Thelosen, die met haar digitale kennis de toekomst in kan. Maar helemaal afscheid nemen? Zeker niet. Iedere ochtend om 8.30 uur leegt Hennie nog trouw de postbus bij Van Wezenbeek. Hij verzorgt de administratie van rode en gele kaarten en schrijft condoleance berichten namens de vereniging bij overlijden van leden of familie. Zijn vrijwilligerspensioen laat nog even op zich wachten. En gelukkig maar.
Hennie is DESK en ademt DESK
Met respect en diepe dankbaarheid zeggen we: petje af, in jouw geval natuurlijk een geel-blauwe, voor alles wat je voor onze vereniging hebt gedaan en nog steeds doet. Hennie, bedankt. Held van de club.
We hopen je nog jarenlang op en rond ons sportpark te zien met hart, handen en een onmiskenbare glimlach voor geel-blauw.