60 is het nieuwe 50, 50 is het nieuwe 40, 40 is het nieuwe 30 en ga zo maar door. Niemand wil oud zijn en dus maken we onszelf wijs dat leeftijd een rekbaar begrip is en nooit recht doet aan hoe we ons voelen en hoe we er uit zien. Het grootste geheim van jong blijven is liegen over je leeftijd. Oud worden, het lijkt heel makkelijk. Je wordt gewoon 90 jaar en daarna ga je nog een tijdje door. Jaja… probeer dat maar eens.
Is leeftijd straks maakbaar? Wetenschappers sleutelen aan ons DNA en ontwikkelen medicijnen die ons het eeuwige leven beloven. Geen magisch drankje, maar gewoon een pil die ons jong maakt en houdt. Dan blijkt Tita Tovenaar het ineens allemaal goed te hebben gezien destijds. Nog even en we worden allemaal kraaiend en huppelend 180 jaar. Dat zouden we wel willen. Maar zo ver is het nog niet.
Begint het leven pas bij vijftig, vraag ik me soms wel eens af? Ik merk wel dat ik duidelijkere keuzes maak. Over mijn gezondheid heb ik nog steeds weinig te klagen. De dood is sinds die van mijn moeder in 2016 weggebleven in mijn familie. Al ben ik me sinds dat jaar, nadrukkelijker dan ooit daarvoor, bewust van mijn eigen sterfelijkheid. Mede door overlijdens van leeftijdgenoten en ongeneeslijk zieke vrienden. De onrust neemt soms wat toe. Het komt er steeds meer op aan, denk ik dan. Vervelen is nauwelijks meer geoorloofd. De tijd die me rest wordt alleen maar korter.
De enige raad die ik mezelf meegeef is: blijf in vorm, blijf scherp, blijf betrokken. Ga dus niet op het gemak oud zitten worden, want dat is geen kunst. Oud worden kan een kind. Je gaat gewoon thuis op een stoel zitten en wacht tot je oud bent. Dat is niet zo moeilijk. Een zeeschildpad die wordt 120 jaar, maar ja, je hebt er geen fluit aan, aan heel die zeeschildpad niet. Sommige eiken worden 800 jaar, maar je koopt er niks voor. En die eik hoeft ook echt niet te denken van: ‘Als het zo doorgaat, word ik met gemak 900 jaar.’ Echt niet! Want daar hebben die houthakkers geen boodschap aan. Die leggen hem zo plat. Houd daar goed rekening mee, mensen! Maar goed, waar had ik het over?
Het is soms heerlijk om je te vervelen. Ik krijg er inspiratie van, waardoor ik weer aan het werk ga. En toch… zou ik veel vaker willen ervaren wat ik tijdens die intense verveling ervaar: want dàt is namelijk het moment dat ik voor de volle honderd procent van het leven geniet. Kortom: ik verveel me te weinig. Denk daar maar eens even over na.