De All Stars spulden in de Ster in Nieuwkuijk. ’s Middags was de vaoder van de gitarist plòtseling nie góéd gewòrre en ’t ging zo slèècht meej ’m dè-tie de naacht nie mir zou haole. Duus zaat d’n bend ineêns zonder gitarist. Zanger Joozef kwaam wel ies bij oons thuis en wies dè ik gitaor spulde. Hij vroeg of ik meej wou dóén, diejen aovend. Duus daor ston ik dan es menneke van achttien uit ’t niks ineêns te speule tuuse zes ervaore muzikaante in ’n bomvolle dencing.

Blijkbaor hai ik ’ne goeien indruk aachtergelaote, want ’n jaor of wè laoter wier ik gevraogd om vaaste gitarist te wòrre van di top-firtig-orkest. Nou, dè heb ik geweete! Dikwels frijdags, saoterdags én sondags van dencing nòr dencing, of op sjieke feêste, van D’n Helder tot aon Mestricht. We spulde alles wè-t’r in de top-firtig stond. Zanger Joozef hai ’n gigantisch bereik. Alles zong-ie, ofdèt ’t nou David Bowie was of Neil Diamond, mer ok Xanadu van Olivia Newton-John – en dè gòi hoôg, man!

’t Kòste ’n pòr cente om oons in te huure. Duus ’t waare nie zommer bruilofte en partijkes waor we spulde. Mistal groôte bedrijve die iets te viere hadde. Soms vroege ze ofdè we op zo’nen aovend ok bekende artieste wouwe begleide. Dan kreege we veuraf muziekpepiere toegestuurd. Zoow hebbe we op ’n feêst van de PGEM bij zaol Verploegen in Wijchen nog gespuld meej Toby Rix op z’ne toeterix. Daor zeej Corry Konings teege mijn: “Je bent een engel”, omdè ik ’n glòske drinke vur d’r hòlde. Zij ging zelf liever nie de zaol in. Ik heb nog jaore geroepe teege iedereên die ’t mer heûre wou (of nie) dè ik ’t engeltje van Corry Konings was. En dan dieje keêr in de Ster. Daor was mer eên kleejkaomer vur bends en artieste. Duus daor hebbe Patricia Paay en ik nog saome in ons onderbroek gestaon.

De blaozers van d’n bend waare tweej bruurs uit Tilburg, Jan en Harrie. Die waare allebaai hòfmister op vliegbaosis Gilze-Rije. Bij die tweej ging ’t aalt over eete. En dan op z’n Tilburgs. Die zeeje gin ‘herring’, mer ‘haaring’, meej ’n heêle lange aa. Ze waare dòl op eete.

’ne Keêr spulde we in ’t Sonesta Hotel in Amsterdam, dè prachtige hotel meej dieje koepel waor ge van onderaaf himmel in kekt. Caterpillar hai z’nen honderdduuzendste graofbak verkocht en gaaf daor ’n feêst. Halverweege d’n aovond klom d’n dirrecteur ’t poodium op en hield ’ne toespraok. Aon ’t einde van z’n relaos zeej-tie dè-t’r in de rùmte nòst de daanszaol ’n bufet stond te waachte. Hij sprong van ’t poodium aaf en oopende de schuifdeure. Nou, zoowiets gigantisch hai ik nog nooit gezíén. ’n Heêle zaol vol meej eete. Verzùrgd dur Martinair Partyservice. Dè konde ok duidelijk zíén: eete tot aon de hoorizon!

Normaol gesprooke wòr ’t bufet geoopend dur d’n dirrecteur meej ’nen eêregast of zoow. Mer die kreege gin kaans. Jan en Harrie zette d’r instrumente weg, spronge van ’t poodium aaf en líépe es irste de eetzaol in. En ik heûrde d’n eêne teege d’n aandere zegge: “Harrie, haaring en paaling!”

Ferdi Labordus (Baardwijks)