Door Hetty Dekkers

Het kwam allemaal goed. Het echtpaar Hultermans kreeg twee dochters, Therese en Angela, en later nog vier kleinkinderen. Jo volgde voor haar huwelijk een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Maar haar rug gooide roet in het eten. “Ik moest soms bij de patiënten gaan liggen, zo’n last had ik van mijn rug. Daarna heb ik nog even in het bejaardentehuis gewerkt, maar toen ik trouwde moest ik stoppen met werken. Dat ging zo vroeger.” Later, toen de kinderen uit huis waren, heeft ze nog lang in supermarkten gewerkt. Haar grote hobby was accordeon spelen. Ze zat ruim veertig jaar bij een accordeonorkest in Vlijmen. Ad ging vaak mee en was het manusje-van-alles. “Er werd daar geen alocohol geschonken en er mocht niet gerookt worden. Sommigen vonden dat maar niets en werden boos. Dan ging Ad er altijd op af, want die kon dat rustig oplossen”, herinnert Jo zich.

Ad werkte lang als schoenmaker. Hij heeft de trouwschoenen voor zijn vrouw Jo zelf gemaakt destijds. Ook later maakte hij altijd schoenen voor haar. Maar toen hij eind veertig was, werd hij afgekeurd. Vanaf toen was hij altijd op ‘d’n akker’ te vinden, een groot stuk land dat hij van zijn vader had geërfd. Hij teelde daar groente en fruit voor de hele familie. “Wij zaten hier thuis altijd te pellen of te doppen met zijn allen”, lacht dochter Therese. “Moeder weckte alles, maakte er jam van of deed het in de vriezer.”

Honger hebben ze dus nooit geleden. Maar het salaris van een schoenmaker stelde niet veel voor, geeft Ad toe. “We moesten echt tevreden zijn met wat we hadden. Dat konden we allebei goed.”

De gezondheid van vooral Ad laat tegenwoordig te wensen over. Hij heeft Parkinson en dementie. Daardoor staat hij wat onvast op zijn benen en valt vaak. Op de akker durft hij nog wel te lopen, zegt hij zelf. “Ik weet daar precies waar het zand rul is.” Maar in de huiskamer ging het een keer mis. Jo en Ad houden van humor en gezelligheid en daarom deden ze samen een dansje. Ad struikelde en viel bovenop Jo. Die hield daar een paar geblesseerde ribben aan over.

Het geheim van een goed huwelijk is volgens Jo ‘veel geven en nemen en de humor erin houden’. Dochter Therese benadrukt dat haar ouders altijd zorgzaam zijn geweest, voor elkaar én voor anderen. “Ze maken overal wat leuks van en zijn gewoon snel tevreden.” Ad heeft ook nog een tip voor een goed huwelijk: “Zeggen waar het op staat, maar wel met een glimlach.”